DANCE-DANCE-DANCE
tytuł: DANCE-DANCE-DANCE
choreografia i kostiumy: IZA BORKOWSKA
charakteryzacja: KARINA MARCIŃSKA
stylizacja fryzur: AGNIESZKA GOŁĄB
reżyseria i scenografia: DAREK SIKORSKI
czas trwania: 60 minut
premiera: 27 stycznia 2012
produkcja: DOROŻKARNIA 2012
wykorzystano piosenki: Lykke Li, Touch and Go, Pink Martini, Incarnation, Quincy Jones, Camille, Mouse T, Audiofeels, Owain Phyfe
udział biorą: Roch Alończyk, Łukasz Broniak, Katarzyna Gajewska, Zofia Heldwein, Aleksandra Hofman, Marcin Jabłoński, Debora Łojko, Aleksandra Olszewska,
Marta Opilska, Adam Rosiak, Agnieszka Senderowska oraz Krystyna Czubówna (głos).
„Kiedy usłyszysz muzykę musisz tańczyć. Rozumiesz, co mówię? Tańczyć. Ciągle tańczyć. Nie wolno ci się zastanawiać, po co tańczysz. Nie wolno ci myśleć,co to znaczy, bo to nie ma znaczenia. Jeśli zaczniesz o tym myśleć, zatrzymasz się w tańcu. A kiedy się zatrzymasz, nie będę mógł już nic dla ciebie zrobić.”
Ten cytat z książki Haruki Murakamiego sprowokował nas do pokazania tancerzy w pracy nad kolejnym spektaklem teatru tańca. Tancerzy postrzeganych nie poprzez zwyczajowe wyobrażenie o tańcu ale walczących z własnym ciałem, kontuzjami, twórczą niemocą i stereotypowym myśleniem o tańczeniu. Tancerzy, którzy tu i teraz zmagają się z przeciwnościami losu ale nie mogą przestać tańczyć.
choreografia i kostiumy: IZA BORKOWSKA
charakteryzacja: KARINA MARCIŃSKA
stylizacja fryzur: AGNIESZKA GOŁĄB
reżyseria i scenografia: DAREK SIKORSKI
czas trwania: 60 minut
premiera: 27 stycznia 2012
produkcja: DOROŻKARNIA 2012
wykorzystano piosenki: Lykke Li, Touch and Go, Pink Martini, Incarnation, Quincy Jones, Camille, Mouse T, Audiofeels, Owain Phyfe
udział biorą: Roch Alończyk, Łukasz Broniak, Katarzyna Gajewska, Zofia Heldwein, Aleksandra Hofman, Marcin Jabłoński, Debora Łojko, Aleksandra Olszewska,
Marta Opilska, Adam Rosiak, Agnieszka Senderowska oraz Krystyna Czubówna (głos).
„Kiedy usłyszysz muzykę musisz tańczyć. Rozumiesz, co mówię? Tańczyć. Ciągle tańczyć. Nie wolno ci się zastanawiać, po co tańczysz. Nie wolno ci myśleć,co to znaczy, bo to nie ma znaczenia. Jeśli zaczniesz o tym myśleć, zatrzymasz się w tańcu. A kiedy się zatrzymasz, nie będę mógł już nic dla ciebie zrobić.”
Ten cytat z książki Haruki Murakamiego sprowokował nas do pokazania tancerzy w pracy nad kolejnym spektaklem teatru tańca. Tancerzy postrzeganych nie poprzez zwyczajowe wyobrażenie o tańcu ale walczących z własnym ciałem, kontuzjami, twórczą niemocą i stereotypowym myśleniem o tańczeniu. Tancerzy, którzy tu i teraz zmagają się z przeciwnościami losu ale nie mogą przestać tańczyć.